Eerst het goede nieuws. 
We hebben bij een particulier een Saab 9-3 uit 2002 gekocht, met maar 85.000 mijl op de teller. Minder dan 100.000 noemen ze low milage. APK keuring kennen ze niet. Ik heb een autogeschiedenisrapport opgevraagd, een proefritje gemaakt en er een monteur naar laten kijken. Oh en die auto zit helemaal vol met snufjes!
We hebben de auto betaald met een cashiers check. 
Dat is een gedekte check, de ontvanger weet zeker dat die zijn geld zal ontvangen. Daarvoor moet je naar de bank, daar typt een mannetje het bedrag en de ontvanger in, haalt het geld van je rekening en print dan de check uit. Die check geef je aan de ontvanger en die brengt het weer naar de bank, alwaar een mannetje weer wat in de computer typt en het geld aan de ontvanger geeft. Het internetbankieren in Amerika staat in de kinderschoenen, inloggen en betalen doe je met slechts één gebruikersnaam en wachtwoord. De bankpas is ook slecht beveiligd, de magneetstrip is makkelijk te kopiëren, niks geen chip, e-dentifier/TAN codes. Om te betalen in een restaurant of op het treinstation hoef je geen PIN code in te voeren. Als je wil tanken hoef je alleen je postcode in te voeren. Als je online wil betalen hoef je alleen je pasnummer en verloopdatum in de vullen. Wij hebben een debit account, dat betekent dat je eerst geld moet sparen voordat je het uitgeeft, maar je krijgt niks vergoed bij misbruik. Daar zijn de credit accounts voor, maar dan betaal je veel rente. Als je daarmee goed kan omgaan bouw je kredietgeschiedenis op. Dat is handig als je iets wil kopen waar je geen geld voor hebt. Pinnen bij andere banken kost extra geld. Van het geld dat de banken aan de credit cards verdienen kunnen ze dan weer mannetjes op het postkantoor betalen om voor ons dingen in de computer te typen.
We hebben nu ook beiden een mountainbike. Marlieke heeft een mooie nieuwe en ik een gebruikte. Tijdens aanschaf moest Marlieke op de veiligheidsinstructie op 5 plaatsen haar paraaf plaatsen en 2 handtekeningen. 
De Amerikanen stoppen de hele tijd voor fietsers en voetgangers, als je op de stoep bij een kruising uit je neus peutert stoppen de auto’s al. Om in Amerika een rijbewijs te halen hoef je geen rijles te nemen. Het is voldoende als je weet waar het stuur, rem en gaspedaal zit, dat kunnen je ouders uitleggen. Wel moet je een theoretisch examen doen, alle mogelijke vragen en antwoorden staan gelukkig op het internet. Het praktische examen schijnt ook een lachertje te zijn. Ik ga een Californisch rijbewijs halen, omdat ik dan korting krijg op de autoverzekering. 
Wij hebben nu een autoverzekering voor 45 USD per maand voor ons beiden. De premie is oa. afhankelijk van je opleiding, je beroep, leeftijd, en geslacht. Raar he?
Vandaag zijn we naar het internationale kantoor geweest op de Stanford campus. Daar vertelden ze ons allemaal dingen die we al wisten, blijkbaar hebben we al veel zaken GOED geregeld. Fijn.
Ik heb een werkvergunning aangevraagd. Het was veel gedoe om alle papieren in orde te maken en te betalen. Ze doen er 60 dagen over om het te beoordelen. Over anderhalf week mag ik vingerafdrukken geven. Als ik een werkvergunning heb mag ik werk accepteren en een sofinummer aanvragen. Iedereen zegt dat engineers zo een baan vinden. Een autodealer wilde me al een lening geven omdat ik ingenieur ben.
We zijn ook bezig geweest met onze zorgverzekering. Het VS heeft minimale eisen en de Stanford Universiteit doet er nog wat eisen bovenop. De zorgverzekering die Stanford standaard kiest is $666. Per maand. Wij hebben een Nederlandse zorgverzekering gevonden die voldoet aan alle eisen en 1/3e kost. Het was niet makkelijk voor Marlieke om akkoord te krijgen voor NLse zorgverzekering, maar het is gelukt! Dat scheelt een hoop geld.
Even wat anders, in veel etenswaren zit extra suiker. Ik dacht eens sinaasappelsap te kopen, bleek er minder dan 2% sinaasappel in te zitten, naast water zat er voornamelijk high fructose corn syrop in. Lekker hoor.
We hebben nog geen brood gevonden dat niet zoet is. Niet alle eten is slecht. Er zijn ook veel biologische producten, maar die zijn 2x zo duur. In een aantal supermarkten zag ik een compleet buffet staan met groenten, salade, vlees, vis, rijst, salade etc. Handig, dan hoef je niet meer te koken. Toch blijft het leuk om thuis te koken hoor!
Wat ook fijn is, is dat je na het eten in een restaurant en doggybag krijgt als je niet alles op hebt. Het is hier doodnormaal. In Nederland flikkeren we het eten gewoon weg… Dit had ik al eens verteld in een vorige aflevering, maar ik vind het principe echt goed!
Dit was het weer voor deze week. Tot volgende week/keer.
